Hoe het allemaal begon
Hoe het allemaal begon
|
Een vurig Berberpaardje dat luisterde naar de naam Sugar was mijn vaste reisgenoot op een zeer afwisselende tocht door de Draa vallei. Om de drukke en koude dagen net voor de eeuwwisseling te ontlopen had ik besloten er even tussenuit te trekken, de zon tegemoet. Het werd een weekje Marokko te paard. Rijdend door uitgestrekte zandvlaktes, langs versterkte stadsburchten en door groene oases, voelde ik me soms net een figurant uit "Lawrence of Arabia". Onze groep bestond toevallig uit één man en negen vrouwen, wat altijd verbazing en ongetwijfeld ook iets van jaloezie teweegbracht bij de plaatselijke mannelijke bevolking.
Elke dag was er weer wat nieuws te beleven en ik genoot van elke minuut. Ik verkoos de koude nachten alleen onder de sterrenhemel boven het gesnurk en gehoest in de gezamelijke tent en werd 's morgens beloond met een prachtig zicht op de ondergaande maan in het westen en de opkomende zon in het oosten. Terwijl ik het ijs van mijn dubbele slaapzak klopte en ongeduldig wachtte op de eerste zonnestralen, draaide Sugar slaperig zijn hoofd naar me om. Hij leerde al snel dat hij na mijn kattewasje een heerlijke maaltijd kreeg voorgeschoteld.
|
Naarmate de reis langer duurde, geraakten Sugar en ik meer en meer op elkaar afgestemd. Het was alsof we één werden met elkaar. Net als ik was de kleine hengst een leidersfiguur. Hij was één van de snelste paarden en liep graag voorop, wat ik hem waar mogelijk toeliet zodat hij zijn eigen ritme kon volgen. Vermoeidheid of stijve spieren waren mij vreemd en hoe laat we ook aankwamen in het tentenkamp, ook na 8 uur rijden kon ik nog uren doorgaan. Het was alsof ik geboren was in het zadel en ik besefte dat ik dit meer wou doen, véél meer. Voldaan dacht ik bij mezelf 'waarom niet?' en luidde zo de tweede fase in van een diepgaande verandering in mijn leven waarin ik mijn dromen achterna ging. |
De eerste fase startte jaren geleden toen ik besloot op zoek te gaan naar mijn ware ik. Ik was al langer ontevreden met mijn leven en toen een persoonlijke crisis al mijn zekerheden aan het wankelen bracht - ik verliet op een maand tijd mijn partner, mijn thuis en mijn job - kwam ik eindelijk in beweging. Ik had er genoeg van om te doen wat anderen van mij verwachten en mezelf daardoor te verliezen. Ik wilde meer van het leven dan een goedbetaalde baan en een huis om in te wonen. Wat had ik eraan dat mijn leven er goed uitzag voor de buitenwereld terwijl ik van binnen niet gelukkig was? Ik wilde genieten, écht léven, het bloed door mijn aders voelen stromen. Ik hunkerde naar wàre liefde, diepe vriendschappen, toffe collega's, een boeiende job, leuke hobbies, ... Ik was vastbesloten niets aan mijn neus voorbij te laten gaan. Het zou voor mij alles of niets worden, besloot ik. Voor mij geen compromissen meer, geen lafhartige toegevingen uit angst of gemakzucht.
Wist ik veel waar ik aan begon! Mijn zoektocht naar mezelf en mijn ware roeping brachten me in contact met dokters, psychologen, sjamanen, healers en vele andere therapeuten en gezondheidshelpers uit verschillende landen en duurde verscheidene jaren. Het werd een echt avontuur en tot ieders verbazing - niet in het minst die van mezelf - veranderde het verlegen kleine meisje stilaan in een vrolijke vrouw die wist wat ze wou en hoe ze dat kon bereiken. Eerlijk gezegd overtrof het veranderingsproces mijn eigen verwachtingen. Ik ontdekte talenten en vaardigheden waar ik nooit van gedroomd had. Eigenschappen waar ik vroeger naar opkeek in anderen, ontdekte ik nu bij mezelf. Ik herinner me bijvoorbeeld de pure paniek die me als kind overviel als ik een spreekbeurt moest geven in de klas of de angst die me bij de keel greep toen ik als volwassene een werkvergadering moest leiden. Wat een verschil met het gemak waarmee ik nu spreek of optreed voor grote groepen en er nog van geniet ook! Dit is echter niet alles. Ik kan gerust zeggen dat alle vlakken van mijn leven een min of meer positieve evolutie hebben ondergaan, zowel mijn persoonlijkheid, mijn gezondheid, mijn werk, mijn creativiteit als mijn relaties. Heel mijn leven kwam door dat groeiproces in een positieve stroomversnelling.
Dat proces liep echter niet van een leien dakje. Ik moest heel wat woelige watertjes doorzwemmen eer ik zover was. Tijdens mijn zoektocht naar zelfontwikkeling kwam ik al mijn onderdrukt verdriet tegen, al mijn opgekropte woede en al mijn angsten maar ook mijn weerstand tegen verandering. Op een bepaalde manier was het gemakkelijker om steeds maar weer in datzelfde kringetje te blijven ronddraaien en de omstandigheden de schuld te geven van mijn problemen. Dit patroon was een grote struikelblok op mijn pad naar zelfontwikkeling. Vaak gaf ik anderen de schuld van het feit dat ik niet gelukkig was of zocht ik de oplossing van mijn problemen buiten mezelf. Toen ik op een bepaald moment besefte dat ikzelf verantwoordelijk was voor mijn geluk en mijn leven zelf creëerde, ging er voor mij een nieuwe wereld open, een wereld waarin dromen werkelijkheid worden. Ineens besefte ik dat ik geen machteloze toeschouwer was maar dat ikzelf de teugels van mijn leven in handen kon nemen en dat ik alles kon creëren wat ik wou. De enige beperking was ikzelf,...
Het groeiproces dat ik heb doorgemaakt, is niet gemakkelijk geweest. Het was de grootste uitdaging van mijn leven, maar ook het mooiste geschenk. Het heeft me letterlijk helpen thuiskomen bij mezelf. Dat proces is nooit afgerond. Soms herval ik en besluipen me opnieuw de oude angsten en dan twijfel ik, aan mezelf, aan alles en iedereen. Maar dat duurt nooit lang meer. Ik heb nu de vaardigheden ontwikkeld om mezelf in dergelijke situaties te helpen en een constructieve oplossing te zoeken. Bovendien ontdek ik nog dagelijks nieuwe dingen bij mezelf die me telkens weer versteld doen staan van de creativiteit van de menselijke geest. De diepe vreugde en voldoening die ik nu vaak vind in de dingen die ik doe zijn onbeschrijfelijk. Vandaar ook mijn diepe verlangen anderen te helpen thuiskomen bij zichzelf om via die weg hun dromen te realiseren. Als ik mensen zie die niet gelukkig zijn en er weinig of niets aan veranderen - vaak omdat ze niet meer weten hoe ze dat moeten doen of omdat ze al jaren zonder het te weten op de verkeerde manier bezig zijn en het allang hebben opgegeven - dan zou ik het wel van de daken willen schreeuwen: "Mensen doé er iets aan! Blijf niet bij de pakken zitten. Geef het niet op! Kom in actie! Het is nooit te laat! Ook jij kan je dromen en verlangens waarmaken en écht thuiskomen. Niets of niemand kan je tegenhouden, alleen jijzelf. Stop met het zoeken naar redenen om het niet te doen. Het zijn stuk voor stuk uitvluchten om er niet aan te beginnen. Wees tenminste eerlijk met jezelf. Voor alles is een oplossing, ook al zie je dat nu niet. Het enige wat je moet doen is de eerste stap zetten. Neem de teugels van je leven in handen en begeef je op pad, je dromen achterna, de zon tegemoet op weg naar de bevrijding van al je angsten en weerstanden."
Als je doorzet op het pad van zelfontwikkeling zal je niet alleen jezelf vinden en al je kwaliteiten en talenten, maar ook een droomjob die perfect bij je past, waar al je talenten en mogelijkheden aan bod komen en die je veel voldoening en vreugde schenkt. Zou het niet leuk zijn als iedereen dit deed zodat overal de juiste man of juiste vrouw op de juiste plaats terechtkwam? Niet alleen zouden medewerkers veel gelukkiger zijn, er zou vanzelf ook een betere sfeer zijn en de bedrijven zouden beter renderen. En daar wint iedereen tenslotte bij!
Mijn eigen verhaal kreeg ook nog een staartje. Op een stralende zonnige winterdag niet lang geleden genoot ik van een heerlijk ritje te paard in de Ardennen. De eerste zonnestralen braken aarzelend door het wolkendek en verleenden het bos een bijna magische sfeer. Terwijl ik genoot van de rust om me heen dacht ik lachend terug aan mijn eerste rijervaringen. Zoveel angst! Leren paardrijden was voor mij een echte uitdaging geweest die gepaard ging met veel zweet en tranen. Het had me jaren gekost om die angst te overwinnen. Telkens als ik het wou opgeven, herinnerde ik me hetzelfde droombeeld: een kudde wilde paarden galopperend in de natuur. Die vrijheid en kracht wou ik ook ervaren! Die dag in de Ardennen voegde ik de daad bij het woord. Aangekomen op een breed zandpad gaf ik zonder nadenken gehoor aan een spontane opwelling in mezelf. Ik zette aan in galop, sloot mijn ogen en opende mijn armen, in volle overgave de zon tegemoet rijdend. Eindelijk vrij!
Inge Stockmans ® - 2000
Het groeiproces dat ik heb doorgemaakt, is niet gemakkelijk geweest. Het was de grootste uitdaging van mijn leven, maar ook het mooiste geschenk. Het heeft me letterlijk helpen thuiskomen bij mezelf. Dat proces is nooit afgerond. Soms herval ik en besluipen me opnieuw de oude angsten en dan twijfel ik, aan mezelf, aan alles en iedereen. Maar dat duurt nooit lang meer. Ik heb nu de vaardigheden ontwikkeld om mezelf in dergelijke situaties te helpen en een constructieve oplossing te zoeken. Bovendien ontdek ik nog dagelijks nieuwe dingen bij mezelf die me telkens weer versteld doen staan van de creativiteit van de menselijke geest. De diepe vreugde en voldoening die ik nu vaak vind in de dingen die ik doe zijn onbeschrijfelijk. Vandaar ook mijn diepe verlangen anderen te helpen thuiskomen bij zichzelf om via die weg hun dromen te realiseren. Als ik mensen zie die niet gelukkig zijn en er weinig of niets aan veranderen - vaak omdat ze niet meer weten hoe ze dat moeten doen of omdat ze al jaren zonder het te weten op de verkeerde manier bezig zijn en het allang hebben opgegeven - dan zou ik het wel van de daken willen schreeuwen: "Mensen doé er iets aan! Blijf niet bij de pakken zitten. Geef het niet op! Kom in actie! Het is nooit te laat! Ook jij kan je dromen en verlangens waarmaken en écht thuiskomen. Niets of niemand kan je tegenhouden, alleen jijzelf. Stop met het zoeken naar redenen om het niet te doen. Het zijn stuk voor stuk uitvluchten om er niet aan te beginnen. Wees tenminste eerlijk met jezelf. Voor alles is een oplossing, ook al zie je dat nu niet. Het enige wat je moet doen is de eerste stap zetten. Neem de teugels van je leven in handen en begeef je op pad, je dromen achterna, de zon tegemoet op weg naar de bevrijding van al je angsten en weerstanden."
Als je doorzet op het pad van zelfontwikkeling zal je niet alleen jezelf vinden en al je kwaliteiten en talenten, maar ook een droomjob die perfect bij je past, waar al je talenten en mogelijkheden aan bod komen en die je veel voldoening en vreugde schenkt. Zou het niet leuk zijn als iedereen dit deed zodat overal de juiste man of juiste vrouw op de juiste plaats terechtkwam? Niet alleen zouden medewerkers veel gelukkiger zijn, er zou vanzelf ook een betere sfeer zijn en de bedrijven zouden beter renderen. En daar wint iedereen tenslotte bij!
Mijn eigen verhaal kreeg ook nog een staartje. Op een stralende zonnige winterdag niet lang geleden genoot ik van een heerlijk ritje te paard in de Ardennen. De eerste zonnestralen braken aarzelend door het wolkendek en verleenden het bos een bijna magische sfeer. Terwijl ik genoot van de rust om me heen dacht ik lachend terug aan mijn eerste rijervaringen. Zoveel angst! Leren paardrijden was voor mij een echte uitdaging geweest die gepaard ging met veel zweet en tranen. Het had me jaren gekost om die angst te overwinnen. Telkens als ik het wou opgeven, herinnerde ik me hetzelfde droombeeld: een kudde wilde paarden galopperend in de natuur. Die vrijheid en kracht wou ik ook ervaren! Die dag in de Ardennen voegde ik de daad bij het woord. Aangekomen op een breed zandpad gaf ik zonder nadenken gehoor aan een spontane opwelling in mezelf. Ik zette aan in galop, sloot mijn ogen en opende mijn armen, in volle overgave de zon tegemoet rijdend. Eindelijk vrij!
Inge Stockmans ® - 2000